• To tylko w obszarze uczuć można rozpatrywać, takich ludzkich.

    Wczoraj doszło do konfrontacji dwóch zbiorów: ludzi z ze złem w swoich duszach,

    tylko egoizmem obdarzonych, a po drugiej stronie są ludzie z dobrem, z myśleniem współczującym, mówiąc patetycznie z miłością na ustach.

    Różnica jest tak wielka, w uczuciach, mamy do czynienia z niezwykłym zjawiskiem,

    z walką dobra ze ze złem, bez użycia przemocy, kostki brukowej, sam rozum ludzki, mądrość polskich ludzi uczestniczy w tej walce, wielkie myślenie ma miejsce.

    Wydarzenie jest tak wielkie, że wszystkim mowę odebrało. Atmosfera jest pełna skupienia, namysłu – coś wspaniałego się dzieje, w stosunkach międzyludzkich,rzecz, która jest nie do przewidzenia, jakie będzie miała następstwa. Gdyby ta banda oszustów, z jednej i drugiej strony – miała choć odrobinę rozumu i mądrości – to w krótkim czasie doszłaby do porozumienia. Do tego nie dojdzie, bo brakuje im ludzkich uczuć, nie potrafią sobie tych uczuć przekazywać, bo przestali

    w pewnych zakresach być homo sapiens. Niektórzy, jak na przykład Jarosław

    Kaczyński przyjaznych uczuć do drugiego jest całkowicie pozbawiony: kot mu człowieka zastępuje, do tego jest chory na otyłość, prawdopodobnie i na inne choroby cywilizacyjne. On tylko zło drugiemu człowiekowi może czynić, nic innego.

    To z jego wnętrza wynika, które jest chore fizycznie, to się na zdrowie psychiczne przekłada, i głupota, z tego wszystkiego wychodzi. Dusza pana Jarka, tylko złem jest napełniona, nienawiścią, a nie miłością.

    Pozostali wyznawcy religii z Wiejskiej, na uczuciach się nie znają, nie mogą ich posiadać, bo są sterroryzowani w niewolnictwie, w które ich wpędził Naczelnik.

    Każdy z nas ma w sobie jakieś tam uczucia, pozytywne i negatywne, piękne i brzydkie, mądre i głupie – w emocjach się wyrażają. Mimo wszystko, emocje opozycyjne są bliższe dla osiągnięcia dobra, a tych rządzących są po prostu obrzydliwe, śmierdzące na odległość, najgłupszy zaczyna zauważać, że coś nie

    jest w porządku z tymi Pisuarami, na zbyt wiele „numerów” sobie pozwalają.

    Tych „lepszych” to niemożebnie wkurzyło, wreszcie. Siła dobra u tych lepszych

    jest znacząca, czy przekonają o tym elektorat, suwerena. Czy ewangeliczna

    zasada: „dobrem zło zwyciężaj” tu się spełni? Jest duża szansa, pod warunkiem,

    że diabelskie siły się nie wtrącą, szczególnie obce, w grosz bogate.

    „Kulturom”. „miłościom”,” mądrościom”, rozumem – tylko,można tych diabełków z PiS załatwić, unieszkodliwić – bezkrwawo, po ludzku.

    Na jeszcze jeden element proszę zwrócić uwagę. Żeby człowiek mógł zrobić coś

    dobrego, dla siebie i innych — musi być piękny. Tych pięknych po stronie opozycyjnej jest znacznie więcej, niż po rządzącej, co dobrze wróży sprawie.


    votre commentaire
  • Białoruś jest dziś, tak samo jak Rosja, państwem kapitalistycznym, a dane czerpię tu ze statystyk MFW (IMF) i Banku Światowego oraz z roczników CIA. PKB per capita w dolarach porównywalnych, czyli PPP wynosi dla Białorusi i Polski według MFW (IMF) 17715 i 26499, Banku Światowego 17661 i 26135 a według CIA 17800 i 26500. Chiny są państwem, gdzie gospodarka jet ścisłe kontrowana przez wszechobecne tam państwo. Pozwala ono bogacić się tylko wybranym obywatelom, cieszącym się zaufaniem władzy, podobnie zresztą jak na Tajwanie, w Korei Południowej czy też w Hong-Kongu i Singapurze. Dane IMF (MFW) i Banku Światowego (World Bank) wskazują, że w roku 1980 nasz PKB (Produkt Krajowy Brutto) per capita wyrównany do poziomu cen (czyli PPP – Purchasing Power Parity) wynosił około 35% PKB USA, a poziom ten osiągnęliśmy znów dopiero w roku mniej więcej 2008 i że obecnie jest on wciąż nieco poniżej 50% poziomu USA (a przecież USA się de facto cofa w swym rozwoju od roku mniej więcej 1976), przy czym w roku 1980 to praktycznie wszyscy Polacy zarabiali mniej więcej tyle samo, a dziś różnice pomiędzy najwięcej a najmniej zarabiającymi są w Polsce olbrzymie, a więc można spokojnie przyjąć, że stopa życiowa przeciętnych Polaków jest dziś niższa niż w roku 1980, a tylko nielicznym jednostkom żyje się dziś w Polsce lepiej niż w roku 1980. Szczegółowe dane znajdzie pan we wspomnianych już dziełach Maddisona „The World Economy: Historical Statistics” oraz Mitchella „International Historical Statistics”.To jest wschodnioazjatycki. „autorytatywny” model kapitalizmu, zupełnie inny niż model zachodni, ale, jak się to okazuje, znacznie bardziej skuteczny.Konkretnie – jakie ma pan dowody na to, że teorie ekonomiczne Marksa skompromitowały się już na początku poprzedniego stulecia? Moim zdaniem, to wciąż opisują one doskonale kapitalizm – zarówno jego strukturę jak też i dynamikę i jedynie one wyjaśniają przyczyny takich zjawisk jak bezrobocie czy też cykliczne kryzysy gospodarcze oraz wyraźnie zauważalny spadek stopy zysku. 1. Nie na przymusie i wyzysku, tylko dobrowolnych dwustronnych układach w których obydwie strony nastawiają się na korzyść, nie ma nic w tym niemoralnego. Ekonomiczny przymus pracy był, jest i będzie zawsze, nawet na bezludnej wyspie z rozbitkiem.

    – Nie rozśmieszaj mnie tymi „dobrowolnymi dwustronnymi układami w których obydwie strony nastawiają się na korzyść”, kiedy jedna strona ma wszystko a druga nie ma nic i musi się zgodzić na warunki dyktowane przez silniejszą stronę. Poza tym, to w kapitalizmie ekonomiczny przymus pracy dotyczy tylko osób pozbawionych kapitału.

    1a. Kapitalizm jak najbardziej jest stanem zero, występującym naturalnie przy prawie ograniczającym się do ochrony jednostkowych praw, które łatwo wywieść z natury człowieka i rzeczywistości w której przyszło mu żyć. Zarówno niewolnictwo, które jest gwałtem na samo posiadaniu, jak feudalizm, oparty na religijnym porządku, oraz socjalizm, który gwałci prawo własności, są systemami antyludzkimi.

    – Kapitalizm pojawił się tak naprawdę dopiero w XIX wieku a dziś jest wyraźnie w stanie rozkładu. W kapitalizmie chronione są tylko prawa silniejszego ekonomicznie, czyli posiadacza kapitału a osoby pozbawione kapitału są w tym ustroju pozbawione praktycznie wszelkich praw. Socjalizm nie gwałci zaś żadnego prawa, jako że w tym ustroju istnieje własność prywatna, natomiast eliminuje on kapitalistyczny (a wcześniej niewolniczy i feudalny) wyzysk. W kapitalizmie wolność ograniczona jest tylko do garstki posiadaczy kapitału, a ogromna większość, czyli osoby pozbawiane kapitału, są w nim zawsze pod ekonomicznym przymusem pracy, i to nie na swoją korzyść, ana korzyść właścicieli kapitału.

    1b. Pisząc o kapitalizmie piszę o kapitalizmie wolnorynkowym bądź mocno zbliżonym do wolnorynkowego. Dlatego korporacjonizm traktuję tutaj oddzielnie.

    – Nie ma odmiennego ustroju zwanego „korporacjonizmem”. Są tylko różne odmiany kapitalizmu – rynkowy, monopolistyczny czy też państwowy.

    1c. Uzasadnieniem braku działania jest obalenie powodów do działania. I tak, wolny rynek zawsze prowadzi do wzbogacenia się ogółu społeczeństwa, gdyż generowane nadwyżki (w pana słowniku: wyzysk) wynikające z relatywnie postrzeganych wartości rzeczy i dobrowolnych wymian, a także nieskrępowane zbytnio działanie w celu wytwarzania dóbr i spekulowanie ich wartości, daje możliwość nawet najbiedniejszym na nabycie dóbr uchodzących za rzadkie i wartościowe. Wszystko podyktowane racjonalnymi sądami jednostek dążących do spełniania własnych potrzeb i samorealizacji.

    – Wolny rynek prowadzi do wzbogacenia się tylko właścicieli kapitału kosztem zubożenia większości, czyli tych, którzy nie posiadają kapitału. Nie myl też nadwyżek z wyzyskiem – nadwyżka to jest w terminologii Marksa produkt dodatkowy (m) czyli zysk kapitalisty, a wyzysk polega na przechwytywaniu owego zysku przez właściciela kapitału z samego tylko tytułu posiadania kapitału, czyli bez wkładu własnej pracy. Najbiedniejsi w kapitalizmie nie mają zaś nic, a dobra uchodzące za rzadkie i wartościowe są tam w posiadaniu garstki kapitalistów. Jednostka w kapitalizmie może spełniać swoje własne potrzeby i samorealizować się tylko wtedy, kiedy jest ona posiadaczem kapitału, jako że inaczej, to musi ona pracować, aby przeżyć i na nic innego nie ma ona ani czasu, ani też pieniędzy.

    2. W wolnorynkowym kapitalizmie nie ma możliwości powstania monopolu, duża firma działająca w ten sposób strzeliłaby sobie w stopę. Zysk zawsze jest konsekwencją dostarczenia takich dóbr i usług, które odpowiadają większości i zakupienia tychże przez większość. Spekulacja ceny polega też na uregulowaniu jej na tak niskim poziomie, żeby ludzie byli w stanie za nią cokolwiek kupić, tak samo obniżka pensji zwiększa ryzyko utraty pracownika, o którego w wolnorynkowym, bądź prawie-wolnorynkowym kapitalizmie jest konkurencja, powodem do tego jest większa liczba podmiotów gospodarczych, oraz swoboda zatrudniania. To interwencjonista musi wykazać że po jego siłowym działaniu, ludziom żyłoby się lepiej. Nie zrobi tego ani płaca minimalna, która nie daje pożądanych efektów, a wręcz odwrotnie, ani ustawa antymonopolowa która związuje ręce wielkim przedsięwzięciom, ani zwalczanie lichwy, ponieważ jest to karanie jednostek za cudzą wolę.

    – W wolnorynkowym kapitalizmie monopole powstają w sposób naturalny, drogą akumulacji kapitału i eliminowania słabszych ekonomicznie firm przez firmy silniejsze. Tylko monopolista uzyskuje bowiem w kapitalizmie realny, czyli ekonomiczny zysk, a o czym uczy nawet ortodoksyjna mikroekonomia, która radzę ci postudiować. Poza tym, to nie kupuje się za cenę, a tylko po cenie. W warunkach dużego i rosnącego bezrobocia, czyli w realnym świecie kapitalistycznym, pracownik nie ma wyboru – albo akceptuje niższą płace, albo traci pracę, a wraz z nią płacę i środki do życia. Swoboda zatrudnia dotyczy w kapitalizmie tylko i wyłącznie kapitalisty, który może, ale nie musi nikogo zatrudnić, jako że może on np. sprzedać swoją firmę i żyć z procentów z kapitału, który uzyska on z tej sprzedaży, zaś osoba pozbawiona kapitału nie ma w kapitalizmie wyboru – musi ona sprzedawać jedyne co ma, czyli swoją własną pracę (wł. siłę roboczą) i to po takiej cenie, jaką oferuje je rynek, czyli praktycznie zawsze poniżej jej realnej wartości i stąd właśnie się bierze zysk kapitalisty.

    Płaca minimalna ogranicza zaś wyzysk, a lichwa jest grzechem według Pisma, jako że oznacza ona, że ktoś osiąga zysk z samego tylko faktu posiadania kapitału, bez wkładu własnej pracy. Ustawy antymonopolowe są zaś bezskuteczne w kapitalizmie, jako że są one sprzeczne z ideą wolnego rynku, a z kolei wolny, niekontrolowany rynek zawsze prowadzi do tego, że powstają na nim monopole – w sposób naturalny, drogą akumulacji kapitału i eliminowania słabszych ekonomicznie firm przez firmy silniejsze.

    3. To jest prawda, wiele zachodnich gospodarek hamuje, jednak nie nazwałbym tego regresem, ale powolny wzrost jest faktem.

    – Na Zachodzie wzrost gospodarscy spadł obecnie do około 1% rocznie, co jest w granicach błędu pomiaru. Mamy więc dziś na Zachodzie albo stagnację, albo nawet i regres, co jest jednym z objawów tego, że kapitalizm wszedł obecnie w swoją ostatnią, finalną fazę, która może oczywiście potrwać nawet i sto lat, ale to jest wyraźnie faza końcowa tego ustroju, który oczywiście był postępem w stosunku do feudalizmu, tak samo jak feudalizm był postępem w stosunku do niewolnictwa.

    4. Białoruś mająca 150 miejsce w rankingu wolności gospodarczej jest kapitalistyczna? Nie sądzę.

    – A co ma jakiś tam arbitralny, Zachodni a więc nieobiektywny, ranking tzw. wolności gospodarczej do tego, że Białoruś jest kapitalistyczna?

    5. To prawda, jednakże z czystego pragmatyzmu chińskie elity pozwalają ludziom działać, o ile ci nie podpadną jak słusznie pan zauważył.

    – Tu się więc zgadzamy. Chiny, podobnie jak Białoruś mają państwowy model kapitalizmu, który okazuje się obecnie bardziej efektywny niż model zachodni, bardziej wolnorynkowy.

    6. Mówię w kontekście globalnej rewolucji, ta dokonuje się poprzez marsz przez instytucje intelektualistów, nie wielkie powstania mas. A cykle koniunkturalne to efekt działalności banków centralnych. Jedynym systemem bez bezrobocia jest niewolnictwo. Natomiast stopa zysku nie spadnie, jeżeli przedsiębiorca jest dość innowacyjny i rozgarnięty.

    – Rewolucje dokonują się tylko poprzez wielkie powstania mas. Cykle koniunkturalne są znane od XIX weku, a więc znacznie są one starsze niż banki centralne. Bezrobocia nie było tez w feudalizmie i nie będzie go w socjalizmie. Nawet w skrajanym modelu kapitalizmu rynkowego, zwanym w PRL-u „realnym socjalizmem” też nie było bezrobocia. Bezrobocie występuje bowiem tylko tam, gdzie działa wolny rynek, a szczególnie wolny rynek pracy. Stopa zysku spada zaś z tego powodu, że maleje udział pracy ludzkiej, czyli jedynego czynnika tworzącego zysk, w wartości produkcji. A to nie zależy od indywidualnego przedsiębiorcy. Co więcej, jeśli ów przedsiębiorca jest innowacyjny i rozgarnięty, to zastępuje on pracę ludzi – pracą maszyn, przez co obniża on ogólną stopę zysku i zwiększa bezrobocie.


    votre commentaire
  • Nie wiem czy w doktrynie liberalnej jest zapisany nakaz stosowania umów śmieciowych lub likwidowania związków zawodowych. Trzeba się zabrać do roboty i walczyć o swoje prawa a nie marudzić na liberałów. Teraz ma Pan rządy prawicowe z rządową Solidarnością i też jest kicha. To samo było za rządów SLD. Ale tutaj to Pan nie szufladkuje zgodnie z doktryną polityczną. I błagam niech sie Pan tak nie rozpływa nad tą nieszczęsna dobra zmiana, bo dobra zmiana dużo mówi a mało robi. Jedynym efektem jest 500+. Fajne, ale dusza liberała przekornie mi podpowiada, że nie ma nic za darmo a łatwo przychodzące pieniądze często demoralizują. W doktrynie liberalnej jest zapisany, choć oczywiście „tylko” domyślnie nakaz stosowania umów śmieciowych i likwidowania związków zawodowych, jako że dla liberała liczy się tylko jego osobiste dobro, nieważne, że pochodzi ono na ogół z wyzysku innych oraz dlatego, że liberalizm popiera maksymalizację zysku, nie interesując się etycznymi aspektami tejże maksymalizacji. Innymi słowy, liberałowie nie chcą zauważyć, że ich wolność ma swoje granice, i że jest nią wolność innego człowieka, a więc wolność kapitalisty do robienia interesów kończy się tam, gdzie interes kapitalisty staje w konflikcie z interesem i wolnością pracownika najemnego, w tym szczególnie z wolnością od wyzysku i z wolnością od ekonomicznego przymusu pracy. Przypominam też, że w rządzonej przez liberałów XIX-wiecznej Anglii nie było płacy minimalnej, robotnicy byli zatrudniani na okres jednej zmiany roboczej a związki zawodowe były tam prawnie zakazane. Największe nieszczęścia w historii świata spowodowały ustroje oparte na wyzysku, czyli niewolnictwo, feudalizm i kapitalizm oraz religie, szczególnie zaś monoteistyczne (judaizm i islam) i semi-monoteistyczne (chrześcijaństwo w jego różnych odłamach). Jak to już podawałem, w latach 1950-1973 PKB w krajach OECD wzrastał rocznie o średnio 4% (w USA o 2.5%, tylko w Azji był in wysoki jako że wynosił on w Japonii około 8% a na Tajwanie około 6%), a w latach 1973-2002 już tylko o mniej niż 2% (w USA o 1.9%) a dziś jest on jeszcze niższy – np. dla USA wynosił on w latach 2001-2007 tylko 1.7%. Natomiast średni roczny wzrost PKB Chin (ChRL) wynosił w latach 1973-2003 ponad 5% (wyższy był tylko w Korei Płd. ok. 7% na i na Tajwanie ok. 6%), a w latach 1979-2010 prawie 10% (dokładniej 9.9%). Europa Zachodnia rozwijała się w latach 1973-2003 w tempie zaledwie 1.8% rocznie, znacznie wolniej niż w latach 1950-1973, kiedy to rozwijała się w tempie 3.9% rocznie. Analogiczne dane dla USA, Kanady i Australii to odpowiednio 1.4% i 2.4% a dla Azji 3.2% i 3.8%. Tempo wzrostu gospodarczego maleje więc na całym świecie, ale najszybciej na tzw. Zachodzie, a rozwija się obecnie właściwe już tylko Azja i to też nie cała (głównie Chiny). Dane czerpię tu głównie z dzieł Maddisona „The World Economy: Historical Statistics” oraz Mitchella „International Historical Statistics”.

    Znalezione obrazy dla zapytania rok 1980

    Poza tym, to walka o prawa pracownicze nie jest w kapitalizmie prosta, jako że w tym ustroju kapitał ma pod sobą cała machinę przemocy państwowej.

    Obecne rządy są zaś prawicowe pod względem obyczajowym, ale umiarkowanie lewicowe pod względem gospodarki. Rzeczywistość społeczno-gospodarcza nie jest bowiem jednowymiarowa i nie da się sprowadzić do prostych modeli liniowych typu prawica-centrum-lewica.

    A to, że nie ma nic za darmo, to nie jest liberalizm, a ekonomia, w tym marksowska, która wyraźnie dowodzi, że bogactwo nielicznych pochodzi z pracy większości, czyli z przymusowej pracy osób pozbawionych kapitału. A więc tak, regułą jest, że nic nie ma za darmo, ale są od niej wyjątki, jako że kapitaliści nie pracują, a mają wszystko, zaś pracujący na nich pracownicy najemni często nie mają nic. I zgoda – łatwo przychodzące pieniądze z reguły demoralizują, co doskonale widać jest po generalnej demoralizacji klasy kapitalistów.


    votre commentaire



    Suivre le flux RSS des articles
    Suivre le flux RSS des commentaires